НОМИ МУЪТАБАР

Замину осмонро номи Модар муътабар созад,

Туро аз рӯзи навзодӣ макон ҷону ҷигар созад.

Ба умеде варо дар зиндагонӣ дастгир бошӣ,

Ба гармою ба сармои замон худро сипар созад.

Расад озор бар фарзанд аз ин ҷону дилаш сӯзад,

Ба ҷон мепарварад дардаш, ғами худ пушти сар созад.

Ҳама ободии олам зи меҳри модарон бошад,

Ба озорат накарда мижа таҳ шабро саҳар созад.

Туро мепарварад бо нозу неъмат дар Ватан озод,

Барои марзу бумашро нигаҳбонӣ хабар созад.

   ЧАШМИ БИНО

ЭҲДО БА АҲЛИ ҚАЛАМ          

Сирри дунёро ба мо ифшо кунад аҳли қалам,

Синаи пурмеҳр дорад, айшу шодӣ, дарду ғам.

Нақди умраш баҳри мардум харҷ мегардад мудом,

Нафъи ӯ дар зиндагӣ аз ганҷи олам нест кам.

Шоиронро чашми бинои ҷаҳон офардаанд,

Бар тани дунёву олам ҷисму ҷон офардаанд.

Ҳар чи донад баҳри мардум ӯ намедорад дареғ,

Ёдгор аз рафтагон бар ин замон офардаанд.

То набошад раҳбалад, мо аз куҷо ёбем роҳ,

Ҳар кӣ бе устод бошад, меравад роҳи хато.

Шоирон ғамхори халқу миллатанд аз ибтидо,

Дар баёни кори неку ошкори ҳар хато.

Офарин гӯяд ба ҳар аҳли қалам Ҳоҷӣ Шароф,

Лоиқи мадҳу сано бошад ҳама аҳли зиё.

Ҳоҷӣ Шарофи АКОБИР, деҳаи Заркамар.