ИҶТИМОЪ

САРФАКОРӢ – ОМИЛИ ҒАНИШАВИИ БУҶАИ ОИЛА

Мардуми тоҷик аз қадимулайём анъана ва маросимҳои ба худ хосе дорад, ки ин дар бисёр халқу миллатҳо дида намешавад. Анъанаҳои маъруф то ба имрӯз барҷо мондаанд.

Бо мурури замон байни мардум маросимҳои дигаре, ки масрафи зиёдро талаб мекард, аз қабили ордбезон, духтарталбон, арӯсбинон, гаҳворабандон ва ҳангоми вафоти ягон шахс гирифтани сиёҳу чил ва сол ба ҳукми анъана даромад. Ин маъракаҳо хеле миёншикан шуданд.

Хушбахтона, ҳамаи ин масрафкориҳои беҳуда аз назари Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дур намонд. Бо пешниҳоди Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон Шӯрои олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон»-ро қабул кард. Дар ҳамаи ҷамоатҳо шахсони мутасаддӣ, ки амалӣ шудани қонуни мазкурро зери назорат мегиранд,  ба кор оғоз намуданд.

Дар ибтидо шаҳрвандоне буданд, ки қонунро риоя накарда пинҳонӣ ба исрофкорӣ роҳ медоданд. Дар натиҷаи корбарии дуруст хатоҳо ислоҳ шуданд.

Аз қабули ин қонун ёздаҳ сол гузашт. Шахсони мутасаддӣ ба онҳо оид ба манфиати танзиму сарфакорӣ дар байни аҳолӣ чорабиниҳои фаҳмондадиҳӣ мегузаронанд. Акнун маъракаороён қаблан ба ҷамоатҳо ва шахсони лозима муроҷиат менамоянд ва маъракаҳоро дар доираи танзим мегузаронанд. Ин боиси хурсандист, зеро маблағҳои боқӣ ба эҳтиёҷоти оила сар карда, сабаби болоравии сатҳи зиндагӣ мегардад.

Мо, масъулини  ин бахш, кӯшиш менамоем, ки моҳият ва манфиати қонунро бештару возеҳтар ба мардум фаҳмонем.